صداهایی که فراموش شده

دردامان طبیعت

افراط درصنعتی شدن به شوق کلاس 

اما اصالت رو خلاص کردیم و به صنعت هم نرسیدیم

دیگرازبودنت خبری نیست به برکت هنرتجارت 

بمان بالای کوه که پایین کوه غریب اند بانسل واصالت

*مدافعان حرم زینبین...*

اصلاعیه

*بسمه رب الشهداوالصدیقین*

*پیکرمطهراولین شهیدمدافع حرم شهرستان اندیمشک فرداپنجشنبه تشیع میگردد..*

به گزارش پایگاه خبری لرپرس*شهیدحبیب رحیمی منش(سرابی یاقوند)فرداپنجشنبه راس ساعت 9صبح ازدرب منزل پدرشهیدواقع دراندیمشک کوی لورشمالی تاگلزارشهدای کوی لورتشیع میگردد....

لازم بذکراست که ابتداساعت۸صبح طی مراسم وتشریفات نظامی که ازسوی نماینده ولی فقیه دراندیمشک،نماینده مردم درمجلس،فرماندار،وسپاه پاسداران برنامه ریزی گردیده ازمیدان مرکزی شهراندیمشک بسوی قلعه لورحرکت می نمایند..به همین منظورشورای تامین شهرستان فرداراعزای عمومی اعلام کردوکلیه ادارات تعطیل اعلام شده تابتواننددرمراسم شرکت نمایند...همچنین مجلس ترحیم این شهیدمدافع حرم ازساعت ۸صبح امروزباحضورپرشورمردم ومسئولین درمسجدامام جعفرصادق ع تااذان مغرب منعقدمیباشد...*

/انتهای خبر

 بنام خدایی که آدم آفرید

تقدیم به :

شهدای قوم بزرگ لردرعرصه دفاع ازانقلاب وتمام کسانیکه

هنوزدرعشق وشورولایت سرمست وجاوادن ؛ گوش به فرمان

ولی امرمسلمین امام خامنه ای استوارایستاده اند...

هوالجلیل

فرزند کوهستانیم از نسل باران

داریم نشاط دیگری با چشمه ساران

آن رود و جنگل صفای دیگری داشت

کوه را حال و هوای دیگری داشت

برف حواشی اندک اندک آب می شد

احساس ما هم بستر آب می شد

شاهین اوج قله اش پرواز می کرد

آهو به روی صخره هایش ناز می کرد

مَردیم و با مردانگی ها آشناییم

فرزند آریو برزن از کوه دفاییم

مهمان نوازی خصلت ممتازمان است

آهنگ برنو بانگ طبل و سازمان است

اهل صفاییم و باکینه اندر پنجه بودیم

از ظلم ارباب زمانه رنجه بودیم

ما با صدای پای اسبان خو گرفتیم

ما انس با رقصیدن آهو گرفتیم

ما با بلوط ریشه در خاک آشناییم

با کعبه ی دل زمزم پاک آشناییم

ما از حریم خانه کردیم پاسبانی

ماندیم به تاریخ حوادث جاودانی

در راه دین صدهاگل نو رسته داریم

ما ساقی میخانه مان را دوست داریم

مابا دلیری ها شهادت پیشه کردیم

گفتاررهبررابه دل اندیشه کردیم

علیااگرامروزچنین برغم سواراست

برگُردِه اش آثارزخم هاماندگارست

...علی سرابی یاقوند...

کپی بدون ذکرمنبع ممنوع

آقا معلم، سلام!   

یادت هست روزی به تو گفتم چندی است

نوار سبز امامزاد   برانگشت درختان شهرمان نمی رقصد!تو خندیدی و گفتی 

پیش از این، رودخانه بزرگ، گله ها بزرگ و فراخنای پیشانی مردان بزرگ بود ولی در شهر، در این شهر، گله داری ممنوع است!

آن روز منظورت را نفهمیدم سالها از آن روز می گذرد

و تو نیستی اینجا بی تو ملالی نیست معلم جدیدمی گویند

شهر بی نامتو،«زیباسازی»شده اساست   

شهردار هر روز با وسواس چکمه هایش را واکس می زند

روی میزش نوشته بال فرشته موجود ااست   

حالا می فهمم قصه ای را که برایم گفتی.

بعدازتو برای رضایت لبخندکدخدا    زمین هایمان را گرفتند؛

به بها ؟؟ نه! !! به بهانه ای؛ "چاه نفت می زنیم

 “برایتان جاده“ و شهرک می سازیم" تصفیه خانه آب میزنیم

“زمین هایمان را دادیم ولی گله هایمان را نگه داشتیم؛ و با یک پاله دوغ خوش بودیم

شهر اما بزرگ تر شد و مرتع ما کوچک و کوچک تر ..

دروغ و خشکسالی تا در خنکای صبح چراگاه رخنه کرد؛ به ناچار گله ها را فروختیم و خانه ای در شهر آشنای غریب خود خریدیم

امامزاده هایمان کو، درختان مان کو  

روبان سبز امامزاده بر درختان مان کو؟!

بجای نوار سبز امامزاده هایمان بستندبردستهایشان

روبان قرمزی وسبزوگاهی بنفش

 شاید به یاد تو – بایدبر گلوی درختان بندیم شال مشکی را

 و ما غیرتمان را با گله هایمان فروختیم چرا که به ما گفته اند در شهر، گله داری ممنوع است!

 علی سرابی یاقوند(علیا)  

www.Kezermi.com